moet nodig op reis

mijn benen
laten schommelen
goed verfrommelen
tot de visstaart
opnieuw ontstaat

kan niet wennen
aan een aards bestaan
ga weer naar de oceaan
met de golven wegdriften
geen denkwerk verrichten

hoef niet te rennen
oppervlakte achter laten
en vooral niet haasten
alleen maar drijven
vergetelheid inlijven

wil de weg niet kennen
zonder doel duiken diep
voorbij aan verleden verdriet
met veel hoop mijn angst uitdagen
niet meer twijfels achtervragen

zou ik je herkennen
als ik opnieuw ga stranden
benen trillen en weer branden
loop je dan niet weg van mij
kijk je mij dan aan, van dichtbij