....................................................................................................................

....................................................................................................................


2009-11-29

Techno #2

Das laute Nichts
frisst und frisst
sich durch Gehörgänge,
schiebt Ohrwürmer
aneinander
bis sich das Eis
den Tauwetter ergibt
und dumpfe Donner
in meinem Körper
verblitzen.

Vermisse heute zuweilen
ein bisschen
gewisses Kribbeln
im entgleitenden Nacken
und auch
die gewölbte Stirn
sehnt sich zunehmend
nach minimalistischer Monotonie.

2009-11-22

Patrick van den Hanenberg

Patrick van den Hanenberg
heeft me gered
en hij weet dit niet eens
zijn vrouw vond ons
zittend op de stoep
helemaal stoned
toen 12 jaar geleden
en ze bracht ons
naar hun huis
in de eerste Helmerstraat
en ik heb het adres
en het kleine e boven
nummer een
nooit meer vergeten
we gingen een trap op
en opeens was er een
tafel met allemaal
lekkernijen
en een heel gezin
dat urenlang luisterde
naar onze verhalen
en Patrick kon Duits
en vertalen
net voor deze ontmoeting
was Michael gewoon weggelopen
bewapend met de laatse joint
richting Berlijn verdwenen
en zijn naar patchoulie
stinkend autotje
zonder benzine
stond nog drie maanden
bij het Vondelpark
zijn ouders moesten later
duizende gulden betalen
we hebben die van ons
maar gewoon opgebeld
vanuit de eerste Helmerstraat
en Patrick heeft bevestigd
dat we levendig en veilig
op zijn bank
naast de piano zaten
en ze kwamen meteen aangereden
mijn oude zwijgzame heer
en twee huilende moeders
wel zonder het
fies facistisch figuur
van een stiefvader
die Nicole zo vaak
heeft geslaan en dwong
alles op te eten
tot ze moest overgeven
en ik huil wanneer ik dit
schrijf, net als toen
12 jaar geleden
een week na het grote
Amsterdamavontuur
nadat het hele dorp
tijdens het germanische
midzomervuur
naar ons zat te staren
en achter voorgehouden handen
geruchten predikte
"Geen antwoord"
heette mijn eerste gedicht
maar Patrick ik weet nu
wat mij bezield
en dank internet
zag ik je glimlach
in het grote gezichtenboek
en ik kwam te weten
dat ook jij
tussen John en Yoko
hebt gelegen
en ook ik ga nu
vanwege de wereldvrede
onder mijn deken
de spirit is er nog
en bedankt ook
dat jij ooit voor mij
een liedje Supertramp
ging spelen
en jij
hebt me gered, echt
en dit verhaal
me staande gehouden
al die jaren

2009-11-13

ik hou van jou

ik hou van jou
vind ik wel raar
want "hauen" betekent
slaan in mijn taal
en ik sla je dood
met deze woorden
waarachter toch
uiteindelijk vooral
enorm behoefde
aan aandacht zit
denk je van niet

trouwens aandacht
zeggen mijn landgenoten
alleen in de kerk
wanneer de gemeenschap
van gelovigers
het heilige aanbid
en getuigd niet ook liefde
uiteindelijk
van iets goddelijks
een verlangen of smart
zo oud als de mensheid
met een vleugje eeuwig
eraan gewijd

een idee, dat nodig
bemind moet worden
beminnen vind ik
overigens heel beelderig
waarschijnlijk omdat
de mensen in m´n land
hiermee vooral minnezang
in tijden van koningsschap
in verband
zullen brengen

en ooit zal ik wel graag
met een gitaar of harp
onder je raam gaan staan
middeleeuws rappend
of zingend beweren
dat ik de ware liefde
nu eindelijk
heb gevonden
jammer genoeg
speel ik alleen piano

Voel je goed

dit moet liefde zijn
denk ik
en bekijk het kunstwerk
van een broodje gezond
in m´n handen
van alle kanten
op de ouwe Amsterdammer
ligt een vuurig tomaat
niet Nederlands
maar Spaans
van de biologische markt
uiteraard
en daartussen
gevoelig bladerend
ruccola
oh ruccola
wat ben jij herlijk groen
net als het weiland
van m´n jeugd
waarop ik hartstochtelijk
melkkoeien beminde
alleen tijgerwit
tijgerwit klopt nu niet
verteerd te makkelijk
ligt niet lang genoeg
in m´n Duitse maag
flitst te snel
door darmkanalen
en snapt de koe niet
die nog steeds
met lege blik
mijn achtergrond herkauwt

2009-11-02

Heimwee naar het land van keuze

heimwee naar mijn zustertaal,
want die van m`n moeder
spreek ik nu voortdurend
en ik mis woorden
zoals „rustig aan“
en „tot straks“
en ik heb intussen
een hekel aan „bijkletsen“
maar verer zeker nog
kletskoppen

Heimwee naar de stad van keuze

heimwee naar het mokkum
en naar die van stilte
schreuwende grachten
die altijd glimlachen
wanneer ik langsfiets
alleen afgeleid
door het geluid
van mijn fietsbel
effe wat scharreltouristen
opschrikken

Heimwee naar mijn ander ik

heimwee naar lichte geestigheid
met betrekking tot
knusse samenhorigheid
ten midden van een kroeg
in de binnenstad
waar ik me nu naast je
op houten banken
wil laten vallen
„he, he“ zuchtend
een ikea glasje
rooie wijn
en borrelanekdotes
in mijn handen

„he, he“