Mijn muze

gerelateerd aan jou,
omdat ik je
zo graag wou
kennen
en nooit - dichtend
bij je kwam

vermaande connectie
die me nog altijd
ongeremd verblind
tweevoudig -
tot realiteit verstild

alleen zijn
zonder jou
is geen keuze uit vrije wil
en blijft
de drijfveer
voor woorden gecomprimeerd
in afwachtende poëzie

Modelling reality

How do you want me?
In which position?
Should I sit straight, lie or knee?
Is a shy smile enough
or do you wish
some melancholic touch?

Should I help you
to undress your eye
you know only together
we can seduce
potential audience.
So please, to get finished
cover me now
with erotic appearance...

Okay, maybe you prefer
giving me space
to hold this
demanding speech,
an image to think,
behind my expression,
a serious mind
looking through
my (pro-) file...

But I ask again:
How do you want me,
don´t just look
give me orders,
finally...

And the photographer
would always reply:
Stay like this, please,
be unsecure
just try to not be
yourself.

Invitation

Being guest in a strange country,
being grateful
for bad food
the owner is proud of.

Repeating live stages
between breakfast and diner
under the table of misunderstandings,
I share secretly familiar melodies.

Covered with peaceful smiles
progress in playing the game
hiding the hot dish
behind the flower
of mutual understanding

Waarheen

Drie
duiven passeren
de weg
naar mijn verleden,
sta weer stil
op centraal,
geniet van vertraging,
verwacht stiekem
het spitsuur.

Twee
conducteurs fluiten
tegelijkertijd
drink ik koffie
zonder geur,
vertrouw mezelf niet
en ik vraag me af
of mijn bestemming
straks weer
verandert.

Een
vertrouwd geraakt
gezicht nadert
plotseling,
voel ik weer
waarheen
ik ga.












































































































































































plotseling
voel ik weer
waarheen
ik ga

foto-graafster op pad

Kill your darlings,
kanaliseer je laster,
wordt eens volwassen,
maar hou alsjeblieft
het speelse
in je
in beweging,
je binnenpret steeds vast!

Blijf vrijblijvend,
tegenstrijdig
strijden
tegen vermeende
autoriteiten,
maar vooral voor
een reis
langs en door
verwante,
identiteiten...

Tussen kijker, zender
en ontvanger;
tussen studentenstatus
en reiziger;
tussen schoonmaakster
en spijbelend puber,
tussen burgerlijk
en exotisch?

Niet te dikduimerig,
niet te associatief,
reflecteer weer
naar mezelf
terug,
en het streven
naar verbeelding
licht
mijn aandacht
toe...

Blijf,
blijf kijken
tot de staart van de kat
om het hoekje
tot je
doordringt
tot de
stoel verwringt,
begint,
te leven!

Netvliesherinnering
blijf,
blijf kleven!

Kill your darlings,
kanaliseer je laster,
want je gaat weer op pad,
het proces in ontvangst
nemen!

Hartz der Vierte

Der Ossi sitzt im Zug
und fährt nach nirgendwo
oder vielleicht auch
gen Westen.

Auf jeden Fall
streichelt der Wind
des Fortschritts
über seine Glatze.

Und das Geld fließt
und fließt
nur nicht in seine Tasche.

Da befindet sich lediglich,
sicher verwahrt - die Mehrwegflasche.
Und er schnäuzt seinen Frust heraus,
befreit das Gesicht von Armutsqualen,
im kariertem Taschentuch mit Initialen.

Erinnert sich an damals,
schaut zurück:
Bockwurst mit Stasigeschmack
für jedermann
im Verhältnis gleichmäßig
zum Wert verlorener Beschäftigung.

Und das Geld fließt
und fließt
in die Arbeitsplätze der Bourgeoisie,
nur nicht in seine Tasche.

Straks

Lijk ik soms
op een monster
uit een kleurstalenboekje?

Waarin je zit te bladeren,
kijkend naar later
ontstaat het interieur
van de toekomst
en ik zie je
keuzes maken
en verwerpen.

Wil je kleur
bekennen,
is het vooruitzicht
op een leven
met z´n tweeën
wel of niet
eentonig?

En ik zie je
weer van mening
veranderen,
vanuit een laag
standpund
jezelf verplaatsen
in een ander
die zich ermee

bemoeid.

Ga je daarvoor
of niet?

Komen je twijvels
niet wat vroeg?

Angst voor benauwdheid,
hyperventilatie,
bekrompenheid,
hysterie

komt dat niet straks

en misschien
ook niet?

Der Prozeß

Meine Welt verdichtet sich,
Gedanken im totalem Endspurt,
aufgeblasen möcht ich mich
verschreiben und ich halt das Wort

an, ich versprech mich ständig,
schmecke Gesagtes ab, wiederkau´n,
Zeichen seh´n und gelenkig
nachts unter Tage Gefühl abbau´n.

Hoffend, dass die Begegnung
mit melancholischen Momenten
erleichtert und die Wendung
hinzu poetischen Neubauten

meine Welt
zusammenhält.

De barman

de barman gapt
innerlijk
en zijn tweede gezicht
vertrekt
en hij zucht,
want er zwaait een klant
met geld in zijn hand

en hij voelt zich
tot object
gedenigreerd
terwijl hij
wringt en glimlacht als
een nieuwgeboren stier

een bloedjong ding
versiert

met sterke drank