Heimwee naar het land van keuze

heimwee naar mijn zustertaal,
want die van m`n moeder
spreek ik nu voortdurend
en ik mis woorden
zoals „rustig aan“
en „tot straks“
en ik heb intussen
een hekel aan „bijkletsen“
maar verer zeker nog
kletskoppen

Heimwee naar de stad van keuze

heimwee naar het mokkum
en naar die van stilte
schreuwende grachten
die altijd glimlachen
wanneer ik langsfiets
alleen afgeleid
door het geluid
van mijn fietsbel
effe wat scharreltouristen
opschrikken

Heimwee naar mijn ander ik

heimwee naar lichte geestigheid
met betrekking tot
knusse samenhorigheid
ten midden van een kroeg
in de binnenstad
waar ik me nu naast je
op houten banken
wil laten vallen
„he, he“ zuchtend
een ikea glasje
rooie wijn
en borrelanekdotes
in mijn handen

„he, he“